ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Μάριος Κκέλης! Ένα όνομα μια Μεγάλη Ιστορία! (ΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ)

Ένας σπουδαίος Άνθρωπος με όλη τη σημασία της λέξης και ένας μεστός Ποδοσφαιριστής που αξίζει όχι μιας αλλά πολλών αναφορών! Ένας από τους πλέον ταλαντούχους ποδοσφαιριστές που έβγαλε η Πάφος και σίγουρα ένας άνθρωπος που είναι, για όσους έχουν την τύχη να τον ξέρουν προσωπικά, πραγματικός Κύριος. Έτσι ήταν άλλωστε και εντός γηπέδου. Με όσους έτυχε όλα αυτά τα χρόνια συνομιλήσουμε και να ζητήσουμε γνώμες ακούγαμε πάντα να λένε, ο Κκέλης ήταν σωστός και καθαρός ποδοσφαιριστής, δεν έπαιξε ποτέ ανέντιμα.

Ο Μάριος εκτός από ποδοσφαιριστής έδωσε και το στίγμα του ως προπονητής τόσο στις ακαδημίες της Πάφου όσο και σε ομάδες των μικρότερων κατηγοριών. Μέσα από την πλούσια και ελικρινή κουβέντα που κάναμε μαζί του, δώσαμε περισσότερο φως στην ζωή και τη δράση του!

Γεννήθηκα το 1960 στην Κισσόνεργα

Τότε δεν είχαμε κάτι άλλο να ασχοληθούμε, δεν υπήρχαν και πολλά ενδιαφέροντα οπότε σχεδόν όλοι η νεολαία ασχολείτο με το ποδόσφαιρο. Για μας που ζούσαμε σε χωριά ήταν όνειρο μια μέρα να παίξουμε ποδόσφαιρο.

Ο προπονητής μου, Ντόμπρι Νένοφ. Ήταν ένας χαρισματικός άνθρωπος και προπονητής ο οποίος πήρε την απόφαση να ανανεώσει την ομάδα με μόνο νεαρούς. Θυμάμαι πως ήμουν 16 χρόνων και με έριξε στα βαθιά.

Τότε με τις ομάδες μας να ανεβοκατεβαίνουν στην Β κατηγορία η απόφασή του έμοιαζε επαναστατική όμως μπόρεσε και έκτισε στην ομάδα και έβγαλε παίκτες για τις επόμενες γενιές. Ήταν ο πρώτος προπονητής που κατάφερε να αφήσει ομάδα της Πάφου στην κατηγορία.

Την αγάπη και την εκτίμηση του κόσμου, αναγνωρισιμότητα σε όλη την Κύπρο και φυσικά φίλους σε κάθε γωνιά του νησιού. Σημαντικό βέβαια την τότε εποχή ήταν το ότι οι ομάδες μας έβρισκαν και μια δουλειά η οποία κράτησε για όλη μας τη ζωή.

Το παιχνίδι που θυμάμαι πολύ είναι ο ημιτελικός κυπέλλου με τον Απόλλωνα στο ΓΣ Κόροιβος το 1982. Αν κερδίζαμε θα πηγαίναμε στο Κύπελλο Κυπελλούχων αφού η Ομόνοια ήταν ήδη στον Τελικό Κυπέλλου και πρωταθλήτρια οπότε θα πηγαίναμε Ευρώπη. Χάσαμε δυστυχώς από τον Απόλλωνα με 0-1 στο 88ο λεπτό σε ένα κατάμεστο γήπεδο που δεν έπεφτε καρφίτσα.

Εκτός από την ήττα χάσαμε και την ευκαιρία να παίξουμε στην Ευρώπη με την Μπαρτσελόνα του Μαραντόνα.

Ο παίκτης ο οποίος για μένα ήταν καθοριστικός στην πορεία μου και με επηρέαζε θετικά ήταν ο Άντρος Χριστοδούλου (επόμενη φωτογραφία, κάτω σειρά στη μέση). Ήταν ένας συμπαίκτης με τον οποίο, πιστεύω συνθέταμε ένα από τα καλύτερα δίδυμα αμυντικών στην Κύπρο. Ήταν ένας συμπαίκτης ο οποίος σε ωθούσε να πας μπροστά και να δώσεις τον καλύτερο σου εαυτό.

Δεν μπορώ φυσικά να ξεχάσω την παρουσία και του Δημητράκη Αγά. Ενός νέου ποδοσφαιριστή ο οποίος ήταν πραγματικά κόσμημα και για την Πάφο αλλά και για το Κυπριακό ποδόσφαιρο εξού και η μεγάλη πορεία που είχε.

Σίγουρα δεν μπορείς να ξεχάσεις με τίποτα τον μεγάλο Σωτήρη Καϊάφα. Επίσης δύσκολοι αντίπαλοι ήταν ο Ιαν Μουρς και ο Γιάννος Ιωάννου του ΑΠΟΕΛ.

Το 1983 όταν κλήθηκα στην Εθνική Κύπρου. Είναι πολύ σημαντικό για ένα ποδοσφαιριστή να φορέσει την φανέλα με το εθνόσημο της πατρίδας του.

Πραγματικά με στενοχωρεί αφάνταστα το ότι αν και υπάρχει μεγάλο ταλέντο το οποίο λόγω των ξένων δεν τους δίνονται ευκαιρίες.

Διετέλεσα πολλά χρόνια προπονητής και σκεφτείτε ότι με την Πάφο πήραμε το πρωτάθλημα με διαφορά πάνω από 10 βαθμούς από ομάδες όπως το ΑΠΟΕΛ και η Ομόνοια. Την επόμενη χρονιά, με εκείνη την φουρνιά κανένας από τους πρωταθλητές μας δεν είχε θέση στην πρώτη ομάδα δυστυχώς. Κάτι πάει λάθος σε αυτό τον τομέα και αν δεν αλλάξει σιγά σιγά στην πάροδο των χρόνων θα απογοητεύσει τους νέους και θα σταματήσουν να ασχολούνται.

Αν δεν βρεθούν σωστο οι άνθρωποι, να ρισκάρουν να ρίξουν νεαρούς στο γήπεδο δυστυχώς θα έχουμε και πρόβλημα στο μέλλον με την Εθνικη μας. Το καλύτερο παράδειγμα είναι ο προπονητής της Ομόνοιας ο οποίος τόλμησε και έδωσε ευκαιρίες και βεβαίως δικαώθηκε.

Πως ήταν ένα ντέρμπι ΑΠΟΠ- Ευαγόρα;

(γέλια) Ήταν άλλες εποχές. Τότε υπήρχε μεγάλη αντιπαράθεση και ένταση ανάμεσα στα σωματεία και τους οπαδούς στα τοπικά ντέρμπι. Λόγω της αγάπης για τη φανέλα το πάθος κτυπούσε πάντα κόκκινο. Μέχρι που φέρετρα θυμάμαι να έφεραν κάποιες φορές σε αγώνα ΑΠΟΠ- Ευαγόρα.

Όσον αφορά εμένα προσωπικά θυμάμαι πως τόσο με τους συμποδοσφαιριστές μου του Ευαγόρα αλλά και παράγοντες του σωματείου δεν είχα ποτέ αντιπαραθέσεις και αυτό φάνηκε και μετά με την ενοποιημένη ομάδα πόσο πολύ με αγκάλιασαν και με στήριξαν και οι προερχόμενοι από τον Ευαγόρα.

Θέλω να επαναλάβω ότι όπως και τότε ήμουν υπέρμαχος του να υπάρχει μια ομάδα δυνατή, με αξιώσεις και να εκπροσωπεί την Επαρχία στο πρωτάθλημα της Ά κατηγορίας.

Το άσχημο το οποίο σήμερα διαπιστώνω είναι ότι αν και είχαμε την ελπίδα ότι η ομάδα θα ήταν πιο αξιόμαχη και δυνατή, όπως η ΑΕΚ Λάρνακας ας πούμε, τότε θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Αν από την άλλη εξακολουθήσαν να υπάρχουν ο ΑΠΟΠ και ο Ευαγόρας πιθανόν να είχαμε τη δυνατότητα να παίζουν ποδόσφαιρο σε υψηλό επίπεδο περισσότεροι νεαροί Κύπριοι ποδοσφαιριστές, έτσι θα υπήρχε και περισσότερο κίνητρο και περισσότερη κινητοποίηση στις ακαδημίες και περισσότερο μέλλον για αυτά τα παιδιά.

Δεν μπορεί να πει κανείς ότι οι ομάδες αυτές δεν θα διεκδικούσαν την παρουσία τους στην Ά κατηγορία όταν μικρές ομάδες από χωριά της Λευκωσίας, της Λάρνακας και της Ελεύθερης Αμμοχώστου το κάνουν. Θα ήταν δύσκολη ναι μεν η παραμονή αλλά θα ήταν εφικτή η άνοδος και θα υπήρχε το διαρκές κέρδος νέων ποδοσφαιριστών.

Ο Γιάννης Ματζουράκης με τον οποίο η ομάδα τερμάτισε μέχρι και την 4η θέση και φυσικά ο Ντόμπρι Νένοφ.

Ο Γκουαρντιόλα και ο Γκλομπ. Ο Γερμανός μου κάνει τρομερή εντύπωση. Ο Ισπανός παίρνει και έτοιμους παίκτες ενώ ο δεύτερος έφτιαξε παίκτες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Μανέ αλλά και ο Φιρμίνιο τον οποίο πίστεψε και σήμερα τον δικαιώνει. Ούτε όταν πάτησε λιμάνι ο Σαλάχ ήταν ο κορυφαίος στον κόσμο όμως σήμερα όλοι υποκλείνονται στην αξία του.

Κύπρος: ΠΑΦΟΣ FC

Ελλάδα: Ολυμπιακός Πειραιώς

Αγγλία: Μαντσεστερ Γιουναιτεντ

Επαγγελματικά δεν κάνω κάτι σήμερα, μετά την αφυπηρέτησή μου από την CYTA και την απόσυρσή μου από την προπονητική ξεκουράζομαι με την οικογένειά μου, περνάω χρόνο με φίλους και γενικά μου αρέσει να έχω μια ήσυχη και χαλαρή ζωή.

Να μην εγκαταλείπουν τα όνειρά τους, να προσπαθούν πάντα για το καλύτερο και να θυμούνται ότι με τη σκληρή δουλειά θα καταφέρουν να μπουν στο γήπεδο. Χρειάζεται υπομονή και μόλις δοθούν οι ευκαιρίες να είναι έτοιμοι να τις αρπάξουν. Να έχουν πάντα ως πρότυπο τους καλύτερους και να μην απογοητεύονται μέχρι να τα καταφέρουν.

Είναι πρωτόγνορες οι συνθήκες αυτές. Χρειάζεται σωστή αντιμετώπιση, υπομονή και σίγουρα να είμαστε πειθαρχημένοι. Θα περάσει και αυτό όπως πέρασαν και άλλες δυσκολίες και στο μέλλον θα το θυμούμαστε ως μια κακή ανάμνηση. Ειναι μια καλη ευκαιρία να εκτιμήσουμε κάποια πράγματα, έστω και μικρά ή απλά και να αντιληφθούμε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ελπίζουμε ότι σύντομα θα επανέλθουμε στην καθημερινότητά μας και όλα θα κυλάνε ομαλά.