(ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ) Μιράντα Κυριάκου: Επέστρεψε στον στίβο δριμύτερη!

Μπορεί κάποια γεγονότα να την έκαναν να απομακρυνθεί από τον στίβο, ωστόσο η Μιράντα Κυριάκου επέστρεψε στους αγωνιστικούς χώρους δριμύτερη. Η ΠΑΦΙΤΙΣΣΑ αθλήτρια μιλά αποκλειστικά στο “AthlitikaPress.com” για την επανεκκίνηση της σαν αθλήτρια και όχι μόνο.

Διαβάστε αναλυτικά όσα μας δήλωσε:

Καταρχάς, πως νιώθεις που επέστρεψες στους αγωνιστικούς χώρους;

Μόνο χαρά μπορεί να νιώσει κάποιος επιστρέφοντας σε κάτι που ασχολιόταν για χρόνια και το αγαπούσε!

Τι ήταν αυτό που σε έκανε να δουλέψεις ούτως ώστε να επιστρέψεις στον αθλητισμό;

Αρχικά ξεκίνησα σαν προπονήτρια του Γ.Σ.Κ σε παιδιά του δημοτικού! Η συναναστροφή μου μαζί τους καθημερινά στον χώρο του αθλητισμού , το πείσμα των παιδιών στο να μάθουν να βελτιωθούν μου ξύπνησε συναισθήματα , έτσι αποφάσισα να επιστρέψω ξανά!

Ποιοι είναι οι στόχοι σου απ’ εδώ και πέρα;

Θέλω να βελτιώσω την τεχνική μου και την ατομική μου επίδοση! Πιστεύω πως μπορώ!

Πόσο δύσκολο είναι για έναν αθλητή να απομακρύνεται από τους αγωνιστικούς χώρους;

Είναι δύσκολο να απομακρύνεσαι από κάτι που αγαπάς, πάντοτε θα σου λείπει ! Τον στίβο τον άφησα μετά το δεύτερο έτος τον σπουδών μου. Ήταν εκείνο το διάστημα που ο προπονητής μου στην Κύπρο κ. Σοφρώνης Κωνσταντίνου δυστυχώς έφυγε απ’την ζωή. Ήταν μια δύσκολη περίοδος για μένα αφού εκτός από προπονητής μου για χρόνια ήταν και σαν πατέρας για εμένα!

Ποιος σε βοήθησε να πάρεις την απόφαση να επιστρέψεις;

Την απόφαση να επιστρέψω με βοήθησε να την πάρω εξολοκλήρου ο προπονητής μου Παναγιώτης Ιωάννου! Ξεκίνησα προπονήσεις, μπορώ να πω στην αρχή για τον χαβαλέ! Δεν περίμενα σε καμία περίπτωση από τα 800 μέτρα που έκανα πως θα μπορούσα να τρέξω 100-200. Άργησα να ξεκινήσω προπονήσεις. Βδομάδα με βδομάδα όμως έβλεπα βελτίωση στους χρόνους μου. Ήταν εκεί που και εγώ και ο προπονητής μου καταλάβαμε πως πρέπει να αρχίσω να βλέπω λίγο πιο σοβαρά την προπόνηση και εκεί ήταν που ανακοίνωσα στους δικούς μου πως πήρα την απόφαση να αρχίσω ξανά τον στίβο. Με τον προπονητή μου τον Πάνο βάζαμε μικρούς στόχους ώστε να μπορώ να τους υλοποιήσω χωρίς να απογοητευτώ , δεν ξέραμε πως θα έβγαινε η χρόνια. Τα 100-200 μέτρα ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα , εντελώς διαφορετική προπόνηση ,ακόμη έχω πολλές ελλείψεις και πολλά πράγματα που πρέπει να βελτιώσω. Και εδώ θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτόν τον άνθρωπο που με στήριξε , με εμπιστεύτηκε και πίστεψε σε μένα πως μπορώ να τα καταφέρω. Για την ψυχολογία που μου έδινε και που με καθοδήγησε στον ανάλογο βαθμό πειθαρχίας.